Παρασκευή 17 Μαΐου 2024


YIALDJIK Ή YIELDJIK (ΧΟΡΤΟΒΟΥΝΙ). ΕΝΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΟΣ, ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ, ΣΤΗΝ ΔΕΞΙΑ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΝΕΣΤΟΥ



Είχα πολλούς λόγους, για να κάνω την ανάρτηση αυτή, αγαπητοί φίλοι. Στην κορυφή ενός υψηλού (700 μ.) λόφου, πάνω από την δεξιά όχθη του ποταμού Νέστου και βορειοανατολικά του χωριού Αβραμηλιά του Δήμου Νέστου, της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας, με υπέροχη, απεριόριστη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, υπάρχουν τα ερείπια ενός παλαιού οικισμού – «φαντάσματος»! Το αποκαλώ έτσι, γιατί δεν βρήκα το παραμικρό στοιχείο, την παραμικρή πληροφορία, που να τον αφορά, σαν να μην υπήρξε ποτέ, παρά τα ορατά ερείπιά του! Ο θηροφύλακας, μάλιστα, της περιοχής, τον οποίο συνάντησα επιτόπου, την περασμένη Κυριακή, που επισκέφθηκα το συγκεκριμένο λόφο, δήλωσε πλήρη άγνοια για την ύπαρξη οικισμού στο συγκεκριμένο λόφο!

Ο λόφος με τον οικισμό έχει τις εξής συντεταγμένες: 41°05'37.6" N - 24°41'41.6" E και πάνω σ’ αυτόν έχει κατασκευαστεί, μεταξύ των ετών 2008 και 2011, παρατηρητήριο του ποταμού Νέστου και ταϊστρα αρπακτικών πτηνών, που και τα δύο, δυστυχώς, έχουν αφεθεί στην τύχη τους, παρόλο που το Ελληνικό Κράτος δαπάνησε αρκετά χρήματα (πάνω από 400.000 ευρώ), για να κατασκευάσει ένα ωραίο, πέτρινο κτίριο παρατήρησης του Νέστου, καθώς και ασφαλτοστρωμένο – τσιμεντοστρωμένο δρόμο πρόσβασης, από την δημοτική κοινότητα Αγίου Κοσμά του Δήμου Νέστου, προς το συγκεκριμένο λόφο!

Ο μικρός οικισμός του συγκεκριμένου λόφου φαινόταν ερειπωμένος, ήδη στις αεροφωτογραφίες της Γεωγρ. Υπηρεσίας Στρατού, έτους 1945. Αν αυτό το γεγονός συνδυαστεί με το ότι, κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μετά το 1922, στα πλαίσια της συνθήκης της Λωζάνης, στον γειτονικό, μουσουλμανικό οικισμό Καραμανλή (σήμερα Αγίου Κοσμά, του Δήμου Νέστου), εγκαταστάθηκαν Μικρασιάτες πρόσφυγες, δεν εγκαταστάθηκε, όμως, κανείς πρόσφυγας στο, προφανώς, ήδη τότε ερειπωμένο, μουσουλμανικό χωριό, αντιλαμβάνεται ότι το χωριό αυτό ήταν ερειπωμένο ήδη πριν το έτος 1922 και υπήρξε ζωντανός οικισμός μόνο στην διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας ή, έστω, στα πρώτα, λίγα χρόνια της Ελληνικής κυριαρχίας στη συγκεκριμένη περιοχή. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι, ενώ στα χωριά Άγιος Κοσμάς και Αβραμηλιά έλαβε χώρα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 και μετά, διανομή αφενός των ανταλλαξίμων οικοπέδων των δύο οικισμών κι αφετέρου των αγροκτημάτων τους, στο συγκεκριμένο λόφο δεν έγινε ποτέ διανομή των οικοπέδων του ερειπωμένου οικισμού, αλλά, αντίθετα, τόσο τα οικόπεδα του οικισμού, όσο και τα αγροτεμάχιά του περιλήφθηκαν στην διανομή του αγροκτήματος Αγίου Κοσμά και παραχωρήθηκαν, ως αγροτεμάχια, όλα, (το αγρόκτημα, μάλιστα, αναφέρεται στους χάρτες του Υπουργείου Γεωργίας ως αγρόκτημα Γκέλτσας, προφανώς από παραφθορά του τουρκικού ονόματος YIALDJIK Ή YIELDJIK), στους ανταλλάξιμους Έλληνες του Αγίου Κοσμά, οι οποίοι μετέτρεψαν σε αγρούς και τα περισσότερα οικόπεδα του οικισμού, χρησιμοποίησαν τα οικοδομικά υλικά των οικιών του οικισμού, για να κατασκευάσουν τις περιφράξεις των αγροτεμαχίων τους κι αυτό εξηγεί την εξαφάνιση των οικιών σε ποσοστό άνω του 50 – 60 %!

Στον υπέροχο, λοιπόν, λόφο που περιέγραψα, υπήρχε, κατά την οθωμανική περίοδο, ένας προφανώς μουσουλμανικός οικισμός, κτισμένος στην δυτική και προστατευμένη από ανέμους πλευρά του λόφου, στο επάνω μέρος μιας μικρής χαράδρας.

Ο οικισμός, σε όλους τους οθωμανικούς χάρτες, (συμπεριλαμβανομένου και αυτού, του έτους 1903), ονομαζόταν YIALDJIK Ή YIELDJIK.

Με το Β. Δ/μα 266/1969, μόνο η τοποθεσία (λόφος) και όχι ο παλιός οικισμός μετονομάστηκε από Γιολτζίκ σε Χορτοβούνι, χωρίς ποτέ να υπάρξει κρατική πράξη μετονομασίας και του παλιού, μουσουλμανικού οικισμού, (όπως, αντίθετα, έγινε με τους γειτονικούς οικισμούς, λ.χ. Καραμανλή = Άγιος Κοσμάς κλπ.), διότι σ’ αυτόν δεν εγκαταστάθηκαν, προφανώς, ποτέ, ανταλλάξιμοι πρόσφυγες!

Οι οικίες του οικισμού YIALDJIK Ή YIELDJIK ήταν όλες κτισμένες από ακανονίστους, ασβεστολιθικούς όγκους, χωρίς καθόλου χρήση συγκολλητικού κονιάματος. Ήταν όλα σκεπασμένα με καμπύλα κεραμίδια, που υπάρχουν, σπασμένα, σε μεγάλους αριθμούς, μέσα στα ερείπια των οικιών και τα οποία διακρίνονται εύκολα σε δύο κατηγορίες: Τα παλαιότερα, προφανώς χειροποίητα, πρόχειρης κατασκευής και τα νεότερα, που είναι καλύτερα κατασκευασμένα και μάλλον προέρχονται από κεραμοποιεία.

Είναι εμφανή, επίσης, ανάμεσα στα κτίσματα του οικισμού, τα πηγάδια, οι περίβολοι των μικρών κήπων και οι δρόμοι (καλντερίμια) του.

Η πρόσβασή μου στον λόφο έγινε από την καλοστρωμένη οδό, που οδηγεί από τον Άγιο Κοσμά, στον λόφο που περιέγραψα, (η άσφαλτος έχει χαθεί και μόνο ορισμένα τσιμεντένια τμήματα του οδοστρώματος είναι πλέον ορατά). Η φύση του Μαϊου με αποζημίωσε πλουσιοπάροχα, αφού μόλις έφθασα στο κτίριο του παρατηρητηρίου, πέρασε από μπροστά μου ένα ζαρκάδι, όλα δε τα εγκαταλειμμένα αγροκτήματα και οι πλαγιές του λόφου ήταν καλυμμένες από πλούσια βλάστηση, με κυρίαρχες, λόγω εποχής, τις υπέροχες παιώνιες (κόκκινα λουλούδια του Μάη) και τις άγριες ορχιδέες!

Στις φωτογραφίες που αναρτώ, βλέπετε:

1η και 2η :το πλάτωμα στην κορυφή του λόφου «Χορτοβούνι», όπου βρισκόταν ο οικισμός.

3η, 4η, 5η : Η θέα από τον λόφο προς τα νότια, (πεδιάδες Νέστου και Ξάνθης, Θασοπούλα, Θάσος, Σαμοθράκη).

6η. Ο ποταμός Νέστος, από το κτίριο του παρατηρητηρίου.

7η. Η κοιλάδα που οδηγεί από τον οικισμό του Αγίου Κοσμά στο Νέστο, όπως φαίνεται από τον λόφο.

8η έως και 24η. Τα κτίσματα του χωριού YIALDJIK Ή YIELDJIK.

25η και 26η. Κεραμίδες από στέγες των οικιών, δύο τύπων, όπως ανέφερα πιο πάνω.

27η. Ένα πηγάδι.

28η. Μια υπεραιωνόβια καρυδιά, μέσα στην καρδιά του οικισμού, την οποία φύτεψε κάποιος Μουσουλμάνος κάτοικος του χωριού.

29η. Ορχιδέα anacanptis morio, (όπως με πληροφόρησε ο αγαπητός φίλος, βοτανολόγος Γιάννης Ζαλίδας).

30ή και 31η. Λειβάδια με παιώνιες (paeonia), τα κόκκινα λουλούδια του Μάη.

32η. Ο γράφων, στα ερείπια του οικισμού.

33η έως 36η. Οι αγροί του αγροκτήματος Αγίου Κοσμά, πάνω στον λόφο, με τις πέτρινες περιφράξεις τους.



YIALDJIK OR YIELDJIK (HORTOVOUNI). AN ABANDONED, MUSLIM SETTLEMENT OF THE OTTOMAN PERIOD, ON THE RIGHT BANK OF THE NESTOS RIVER



I had many reasons to make this post, dear friends. On the top of a high (700 m.) hill, above the right bank of the Nestos River and northeast of the village of Avramilia of the Municipality of Nestos - Prefecture of Kavala, with a wonderful, unlimited view to all points of the horizon, there are the ruins of an old settlement - "ghost"!

I call it so, because I have not found the slightest clue, the slightest information, concerning it, as if it never existed, despite its visible ruins! The gamekeeper, in fact, of the area, whom I met on the spot, last Sunday, when I visited this particular hill, declared complete ignorance of the existence of a settlement on the hill!

The hill with the settlement has the following coordinates: 41°05'37.6" N - 24°41'41.6" E and on it, between the years 2008 and 2011, an observatory of the Nestos River and a bird of prey feeder were built, which both, unfortunately, have been left to their own devices, even though the Greek State spent a lot of money (over 400,000 euros) to build a nice, stone observation building of Nestos, as well as an asphalt-cemented access road, from the municipal community of Agios Kosmas of the Municipality of Nestos, towards the particular hill!

The small village on the particular hill looked in ruins, already in the aerial photographs of Geographic Army Service of the year 1945. If this fact is combined with the fact that, during the exchange of populations, between Greece and Turkey, after 1922, within the framework of the Treaty of Lausanne, in the neighboring Muslim settlement of Karamanli (today Agios Kosmas, of the Municipality of Nestos ), Asia Minor refugees settled, however, no refugee settled in the Muslim village of YIALDJIK, apparently already in ruins at that time, he realizes that this village was already in ruins before the year 1922 and was a living village only during the Ottoman rule or, at least, in the first few years of the Greek sovereignty in this area. This explains the fact that, while in the villages of Agios Kosmas and Avramelia, from the end of the 1920s onwards, a distribution of the exchangeable plots of the two villages and of their fields took place, both the plots of the ruined village and its fields were included in the distribution of the farm of Agios Kosmas and were granted, as parcels of land, all (the farm, in fact, is mentioned on the maps of the Ministry of Agriculture as Geltsa farm, apparently from a corruption of the Turkish name YIALDJIK OR YIELDJIK), to the exchangeable Greeks of Agios Kosmas, who turned into fields most plots of the village, they used the building materials of the houses of the settlement, to construct the fences of their fields and this explains the disappearance of the houses in a percentage of more than 50-60%!

On the wonderful hill I have described, there was, during the Ottoman period, an apparently Muslim village, built on the western and wind-sheltered side of the hill, at the top of a small ravine.

The settlement, on all Ottoman maps, (including this one of the year 1903), was called YIALDJIK OR YIELDJIK.

In the year 1969, only the location (hill) and not the old village was renamed from Joljik to Hortovouni, without ever having a state act renaming the old, Muslim village as well (as, on the contrary, was done with the neighboring villages, e.g. Karamanli = Agios Kosmas, etc.), because, apparently, no interchangeable refugees settled there!

The houses of the YIALDJIK OR YIELDJIK village (settlement) were all built of irregular, limestone blocks, without any use of adhesive mortar. They were all covered with curved tiles, which are found, broken, in large numbers, in the ruins of the houses and which are easily distinguished into two categories: The older ones, obviously hand-made, of rough construction and the newer ones, which are better made and probably come from ceramic factories.

One can, also, see easily, among the buildings of the village, the wells, the enclosures of the small gardens and its roads (Kalderim).

My access to the hill was by the well-paved road, which leads from Agios Kosmas to the hill I have described, (the asphalt has disappeared, and only some concrete portions of the roadway are now visible). The nature of May richly compensated me, since as soon as I arrived at the observatory building, a deer passed in front of me, and all the abandoned fields and also the hillsides were covered with lush vegetation, dominated, due to the season, by the wonderful paeonia (red flowers of May) and wild orchids!

In the photos I post, you see:

1st and 2nd: The plateau at the top of the "Hortovouni" hill, where the village was located.

3rd, 4th, 5th: The view from the hill to the south, (plains of Nestos and Xanthi, islands of Thassopoula, Thassos, Samothraki).

6th. The river Nestos, from the observatory building.

7th. The valley leading from the village of Agios Kosmas to Nestos, as seen from the hill.

8th to 24th. The ruins of the buildings of the village YIALDJIK OR YIELDJIK.

25th and 26th. Tiles from the roofs of the houses, of two types, as I mentioned above.

27th. A well.

28th. A centuries-old walnut tree, in the heart of the settlement, planted by a Muslim resident of the village.

29th. Orchid «anacanptis morio», (as I was informed by my dear friend, botanist Yiannis Zalidas).

30th and 31st. Meadows with peonies (paeonia), the red flowers of May.

32nd. The writer, in the ruins of the village.

33rd to 36th. The fields of the Agios Kosmas farm, on the hill, with their stone fences






































Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024



ΜΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ, ΑΡΧΑΙΑ ΟΧΥΡΩΣΗ (ΚΑΣΤΡΟ), ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΠΛΑΓΙ (RAVENIA) ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΔΡΑΜΑΣ



Ήταν πρωί όταν αφήσαμε πίσω μας την Καλλίφυτο και πήραμε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που μας οδήγησε στο Μακρυπλάγι, ένα από τα πιο απόμακρα χωριά της Περιφερειακής Ενότητας Δράμας, (το βλέπετε στην 2η από τις φωτογραφίες που αναρτώ).

Από το Μακρυπλάγι, ένα λιθόστρωτο, μακρύ μονοπάτι, που διαρκώς ανηφόριζε, (1η φωτογραφία), μας οδήγησε, μετά από μια αρκετά κοπιαστική πορεία, σε μικρή απόσταση από ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ισχυρά κάστρα (3η φωτογραφία) των βουνών της Λεκάνης, (που αποτελούν την δυτική εσχατιά της οροσειράς της Ροδόπης).

Σύντομα βρεθήκαμε πιο κοντά στο ισχυρό, περιμετρικό τείχος του αρχαίου κάστρου, το οποίο είναι ένα από τα πιο μεγάλα τείχη, ανάμεσα στις πενήντα (50) και πλέον οχυρώσεις που έχω δει και φωτογραφίσει στα βουνά της Λεκάνης.

Το περιμετρικό τείχος είναι κατασκευασμένο από ακανόνιστους ασβεστόλιθους, μερικοί από τους οποίους είναι ογκώδεις, χωρίς καθόλου συγκολλητική ουσία (κουρασάνι). Το πλάτος του το υπολογίσαμε στα τρία (3) μέτρα και το ύψος περί τα έξι (6) μέτρα, αν ληφθεί υπόψη ο μεγάλος όγκος του σχηματισθέντος, από την κατάρρευσή του, λιθοσωρού. Υπάρχουν, βέβαια και τμήματα του τείχους που δεν έχουν καταρρεύσει. Επίσης, δεν εντόπισα πύλες ή πύργους, αλλά δεν είμαι παρά ένας απλός περιηγητής και όχι ειδικός επιστήμονας!

Αυτή η οχύρωση (κάστρο), κτισμένη σε υψόμετρο 1.041 μέτρων, είναι όμοια με την γνωστή σειρά των πολυάριθμων, θρακικών, λεγομένων οχυρώσεων, που υπάρχουν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οροσειράς της Ροδόπης, ελληνικής και βουλγαρικής.

Στο σημείο αυτό, επισημαίνω ότι στις φωτογραφίες 3η έως και 14η βλέπετε τμήματα της νότιας πλευράς του τείχους, που ήταν και περισσότερο οχυρή, καθότι πιο ευάλωτη, ενώ στις φωτογραφίες 15η έως και 19η τις υπόλοιπες πλευρές του τείχους, στις οποίες αυτό ήταν χαμηλότερο, λόγω του ότι οι κάτω απ’ αυτές πλαγιές του λόφου ήταν ιδιαίτερα απόκρημνες.

Πιο εντυπωσιακό, όμως, ακόμη κι από το ισχυρό, περιμετρικό τείχος του κάστρου ήταν το εσωτερικό του: Είδαμε πολλά, ογκώδη κτίσματα, φτιαγμένα με ασβεστολιθικές, ακανόνιστες πέτρες, η ύπαρξη, όμως, κεραμίδων στέγης μαρτυρούσε την ύπαρξη και μιας τουλάχιστον δεύτερης, νεότερης φάσης στη ζωή του κάστρου. (Το εσωτερικό του κάστρου βλέπετε στις φωτογραφίες 20ή έως και 27η, ενώ στις φωτογραφίες 28η έως και 33η φαίνονται όστρακα αγγείων και κεραμίδων στέγης).

Η θέα από την αρχαία αυτή οχύρωση είναι καταπληκτική: Το μυθικό Παγγαίο όρος στις 34η και 37η από τις φωτογραφίες, το χωριό Μοναστηράκι της Δράμας και η κοιλάδα, στην οποία αυτό είναι κτισμένο (και την οποία, προφανώς, έλεγχε το κάστρο που περιγράφω), με την αμαξιτή οδό Δράμας – Σιδηρονέρου στο βάθος, στις φωτογραφίες 35η, 36η και 38η.

Άφησα για το τέλος τα, ολοφάνερα φτιαγμένα από ανθρώπινα χέρια, λαξεύματα πάνω σε βράχους, έξω από το νότιο τείχος του κάστρου, τα οποία είχαν ίσως λατρευτικό, τελετουργικό (βωμοί;) ή κάποιον άλλο, άγνωστο σκοπό (39η, 40ή και 41η φωτογραφία).

Αν επαναλάβω και σ’ αυτή την ανάρτηση ότι και το κάστρο αυτό είναι αφημένο στην τύχη του και έρμαιο στα χέρια χρυσοθηρών, θ’ αντιλέξετε ότι η χώρα μας διαθέτει πλήθος αρχαιοτήτων και δεν μπορεί να υπάρξει μέριμνα για όλες, εγώ, όμως, θεωρώ, παρόλα αυτά, ότι μπορεί και οφείλει το ελληνικό κράτος να μεριμνήσει τουλάχιστον για τη συστηματική καταγραφή, περιγραφή, φωτογράφηση και ψηφιοποίηση των πληροφοριών που παρέχει κάθε αρχαία οχύρωση, να προβεί σε ερευνητικές ανασκαφές σε κάποιες, ιδιαίτερα σπουδαίες απ’ αυτές και, κυρίως, να περιλάβει στην εκπαίδευση των νέων Ελλήνων την πλήρη ενημέρωσή τους, για την μεγάλη ιστορική και εθνική σπουδαιότητα όλων, ακόμη και των πιο ασήμαντων, αρχαίων και νεώτερων μνημείων, ώστε, όταν ενηλικιώνονται, να μη τα καταστρέφουν, αναζητώντας, λόγω της άγνοιάς τους, ανύπαρκτους θησαυρούς!