Η Πασχαλιά, μαζί με το Χαλέπι και τη Δρυμιά, αποτελούν την τοπική κοινότητα Πασχαλιάς, που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Σταυρούπολης, του Δήμου Ξάνθης, της Περιφερειακής Ενότητας ΞΑΝΘΗΣ, που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας, όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η Πασχαλιά, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ως κοινότητα έχει πληθυσμό 130 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 80, έχει υψόμετρο 219 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 41,2249868928 και γεωγραφικό μήκος 24,5758151941. Βρίσκεται στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας, σε απόσταση 40 χλμ. Δ.-ΒΔ. από την Ξάνθη και 49 χλμ. Α.-ΒΑ. από τη Δράμα. Βόρεια και Ανατολικά του χωριού περνάει ο ποταμός Νέστος και η εθνική οδός Ξάνθης – Δράμας, που ακολουθεί παράλληλη πορεία.
Την περίοδο της τουρκοκρατίας ονομαζόταν Μπαϊρακλή και κατοικούσαν σ’ αυτήν μουσουλμάνοι οι οποίοι, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923, μετακινήθηκαν στην Τουρκία, ενώ πρόσφυγες από Εύξεινο Πόντο ήρθαν και εγκαταστάθηκαν (15 οικογένειες). Ως Μπαϊρακλή αναφέρεται επίσημα, μετά την απελευθέρωση, το 1919 στο ΦΕΚ 251Α - 20/11/1919 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Μουντζίνου. Το 1926 με το ΦΕΚ 413Α - 22/11/1926 μετονομάστηκε σε Πασχαλιά.
Νοτιοανατολικά του σημερινού χωριού Πασχαλιά και στη δυτική όχθη του ποταμού Νέστου υπάρχει φρουριακός (οχυρωματικός) περίβολος, στο ύψωμα «Καλές», που έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος. Η προσέγγιση προς την οχύρωση αυτή γίνεται από έναν χωματόδρομο, ο οποίος ξεκινά από την Πασχαλιά, περνά από τα ερείπια του μουσουλμανικού χωριού Μπαϊρακλή, που βρίσκονται σε μεγαλύτερο υψόμετρο, (για το σωζόμενο, μουσουλμανικό τέμενος – τζαμί αυτού του χωριού θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση) και μετά από πορεία περίπου δύο ωρών, όχι ιδιαίτερα κοπιαστική, αγγίζει την δυτική πλευρά του οχυρωματικού περιβόλου.
Τα σωζόμενα σήμερα τμήματα αυτής της οχύρωσης ανάγονται σε δύο χρονικές περιόδους: Το νότιο και το δυτικό τμήμα της είναι σαφώς νεώτερα, όπως μαρτυρά το γεγονός ότι σ’ αυτά έχει χρησιμοποιηθεί συγκολλητική ουσία (κουρασάνι), ενώ τα υπόλοιπα τμήματά της, (βόρειο και ανατολικό), φτιαγμένα από ακανόνιστους ασβεστόλιθους, χωρίς καμιά, συγκολλητική ουσία, έχουν τα σαφή χαρακτηριστικά μιας πολύ αρχαιότερης οχύρωσης, απόλυτα όμοιας προς τις πολυάριθμες οχυρώσεις των βουνών της Λεκάνης, (δυτικής απόληξης του όρους Ροδόπη), που συνηθίζεται να καλούνται «αρχαίες, θρακικές οχυρώσεις».
Στο εσωτερικό της οχύρωσης υπάρχουν ερείπια κτιρίων και θραύσματα μεγάλων, αποθηκευτικών αγγείων.
Η θέα, από την οχύρωση αυτή, προς τον ποταμό Νέστο και προς ολόκληρη την κοιλάδα του Παρανεστίου, είναι εξαιρετική, είναι μοναδική!
