ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ, ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΣΤΟΥ


Στο δεύτερο περίπου χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Πλαταμώνα – Μακρυχωρίου (του Δήμου Νέστου – της Περιφερειακής Ενότητας Καβάλας) και στα δεξιά της οδού, υψώνεται αυτό το υπέροχο κάστρο, που είναι, ίσως, το μεγαλύτερο από τα αρχαία κάστρα των βουνών της Λεκάνης, μια και η περίμετρός του φθάνει περίπου στα 1.300 μέτρα και η έκτασή του είναι λίγο μικρότερη από την έκταση που περιέκλειαν τα οθωμανικά τείχη της Καβάλας (σημερινή συνοικία Παναγίας).

Στο υψηλότερο σημείο του λόφου, μέσα στο κάστρο, υπάρχει ένα εδαφικό έξαρμα, σαν ακρόπολη, που περικλείεται από ένα εσωτερικό τείχος (φωτογραφίες 1η έως 5η) και στην οποία δεσπόζει μια μεγάλη υδατοδεξαμενή, καλά μονωμένη, της οποίας το υδραυλικό κονίαμα διακρίνεται μέχρι σήμερα, (φωτογραφίες 6η έως 8η)

Στιβαρά, εξωτερικά τείχη περιβάλλουν τον λόφο από ανατολικά, βόρεια και νότια. Απ’ αυτά,

το ανατολικό σώζεται σε μεγάλο ύψος (φωτογραφία 9η – στην 10η φωτογραφία, φαίνεται η βορειοανατολική άκρη του κάστρου),

το βόρειο έχει πολύ μεγάλο μήκος και «σβήνει» στον μεγάλο γκρεμό που εκτείνεται στα δυτικά του λόφου, (φωτογραφίες 21η έως 27η - Στην 28η φωτογραφία ο Πλαταμώνας, όπως φαίνεται από το βόρειο τείχος)

Το νότιο τείχος φαίνεται στις φωτογραφίες 29η έως 40ή.

Στα δυτικά υπήρχε βαθειά και απότομη χαράδρα και γι’ αυτό, από την πλευρά αυτή, δεν υπήρχε τείχος (φωτογραφίες 41η και 42η)

Στην 33η φωτογραφία, βλέπετε άποψη από το εσωτερικό του κάστρου.

Η θέα από το κάστρο είναι απεριόριστη, προς όλα τα σημεία του ορίζοντα.


THE GREAT CASTLE, IN PLATAMONAS, (OLACJAK), OF THE MUNICIPALITY OF NESTOS


At about the second kilometer of the provincial road Platamonas - Makrychori (of the Municipality of Nestos - the Regional Unit of Kavala) and on the right of the road, rises this magnificent castle, which is perhaps the largest of the ancient castles of the mountains of Lekani (Tsaldag), since its perimeter reaches about 1. 300 metres and its area is a little smaller than the area enclosed by the Ottoman walls of Kavala (today's Panagia district).

At the highest point of the hill, inside the castle, there is a territorial outcrop, like an acropolis, enclosed by an inner wall (photos 1 to 5) and dominated by a large, well-insulated water tank, whose hydraulic mortar is still visible today (photos 6 to 8).

Solid, outer walls surround the hill from the east, north and south. From these,

the eastern one survives to a great height (photo 9 - in the 10th photo, the northeastern edge of the castle can be seen),

the northern one is very long and "fades away" in the large cliff that extends to the west of the hill, (photos 21 to 27 - in the 28th photo, the village Platamonas, as seen from the northern wall)

The south wall can be seen in photos 29th to 40th.

To the west was a deep and steep ravine and therefore, on this side, there was no wall (photos 41st and 42nd)

In the 33rd photo, you can see a view from inside the castle.

The view from the castle is unlimited, to all points of the horizon.

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ «ΣΤΕΝΩΠΟΣ», (ΠΡΩΗΝ «BAYRAKLI»), ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ (ΠΑΛΙΟΣ) «ΞΕΡΙΑΣ», (ΠΡΩΗΝ «KURU-DERE»), ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΣΤΟΥ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΑΝ ΔΥΟ ΑΠΟΡΘΗΤΑ ΚΑΣΤΡΑ

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΜΟΥ)



Η τελευταία ανάρτησή μου, αγαπητοί φίλοι, είχε ως θέμα της «ΤΟ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ «ΜΠΑΪΡΑΚΛΙ» («BAYRAKLI») ΤΟΥ ΚΑΖΆ ΣΑΡΗΣΑΜΠΑΝ – ΣΗΜΕΡΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΕΝΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΣΤΟΥ, ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΒΑΛΑΣ».

Σήμερα, συνεχίζοντας, ούτως ειπείν, την πιο πάνω ανάρτησή μου, θα σας περιγράψω την πανάρχαια διάβαση, η οποία οδηγούσε, από το χωριό «Στενωπός», στο χωριό «παλιός Ξεριάς», του Δήμου Νέστου. (Τα δύο αυτά χωριά, στην διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, ονομάζονταν, αντίστοιχα, «Bayrakli» και «Kuru-dere» και ανήκαν στον καζά του Σαρήσαμπαν (kaza Sarisampan), ο οποίος, με τη σειρά του, υπαγόταν στο σαντζάκι της Δράμας).

Μια βαθειά και, συνήθως, άνυδρη χαράδρα οδηγούσε εύκολα, από το εσωτερικό των βουνών της Λεκάνης, στην μεγάλη πεδιάδα του ποταμού Νέστου. Σε κρίσιμο σημείο αυτής της χαράδρας, κοντά στο ξεκίνημά της, βρισκόταν το μουσουλμανικό χωριό «Bayrakli», που μετά το έτος 1926 μετονομάστηκε σε «Στενωπό».

Από το έρημο, δημοτικό σχολείο, (που βλέπετε στις τρεις πρώτες φωτογραφίες), από τις τελευταίες οικίες της νότιας συνοικίας του «Στενωπού», (που βλέπετε στις φωτογραφίες 4η, 5η και 8η) και, στη συνέχεια, από την μουσουλμανική κρήνη (της 6ης και 7ης φωτογραφίας), περνούσε ένας παλαιότατος, λιθόστρωτος δρόμος, που ερχόταν από το εσωτερικό του οροπεδίου των βουνών της Λεκάνης, (τον βλέπετε στις φωτογραφίες 9η έως και 12η), ο οποίος, ακολουθώντας μια μαιανδρική διαδρομή, παράλληλη προς την, επίσης μαιανδρική πορεία της βαθύτατης χαράδρας, «έβγαινε» από τα βουνά της Λεκάνης, (που αποτελούν, ουσιαστικά, την δυτική απόληξη της οροσειράς της Ροδόπης) και αμέσως έφθανε στο επίσης μουσουλμανικό χωριό «Kuru-dere», που μετά το έτος 1926 μετονομάστηκε σε (παλιό) «Ξεριά». Από αυτό το τελευταίο, βλέπετε δύο γενικές όψεις, φωτογραφημένες από τον αρχαίο δρόμο, (φωτογρ. 27η και 28η), το ερειπωμένο σχολείο του, (φωτογραφίες 29η έως και 32η), την χορταριασμένη πλατεία του, (33η φωτογραφία), με το έρημο καφενείο της, (34η φωτογραφία) και κάποιες από τις εγκαταλειμμένες οικίες του (φωτογραφίες 35η έως 40ή).

Τη σπουδαιότητα, όμως, της εύκολης, αυτής πρόσβασης, από το εσωτερικό των βουνών της Λεκάνης στον εύφορο κάμπο του ποταμού Νέστου και, πιο πέρα, στην θάλασσα, είχαν, ασφαλώς, προσέξει και τα θρακικά φύλα, που κατοικούσαν στη συγκεκριμένη περιοχή, κατά την απώτερη αρχαιότητα, τα οποία είχαν φροντίσει να την οχυρώσουν, με δύο απόρθητες οχυρώσεις, που είχαν κατασκευάσει στις κορυφές των λόφων, που υψώνονταν απότομοι, πάνω από τις δύο πλευρές της βαθειάς χαράδρας και μάλιστα στο στενότερο σημείο αυτής.

Μια παράκαμψη, λοιπόν, από τον αρχαίο δρόμο, ο οποίος είχε χαραχθεί κατά μήκος της βόρειας – βορειοανατολικής πλευράς της χαράδρας, οδηγεί στην μία από τις δύο πιο πάνω οχυρώσεις. Η συγκεκριμένη οχύρωση, που υψώνεται πάνω από την πλευρά της χαράδρας που μόλις ανέφερα, ήταν κατασκευασμένη από ασβεστολιθικούς όγκους, χωρίς την χρήση συγκολλητικής ουσίας, μοιάζοντας πολύ με το πλήθος παρόμοιων οχυρώσεων, που συναντά κανείς σε όλα τα βουνά της Λεκάνης και οι οποίες συνηθίζεται ν’ αποκαλούνται, συμβατικά, «θρακικές».

Στις φωτογραφίες που αναρτώ, βλέπετε:

13η έως και 20ή: Τους λιθοσωρούς του τριγωνικού τείχους της αρχαίας, «θρακικής» οχύρωσης.

21η έως 23η. Την βαθειά χαράδρα, με την κοίτη του ξεραμένου ρέματος, για τον έλεγχο της οποίας είχε κατασκευαστεί η οχύρωση.

24η και 25η. Τον ανατολικό αυχένα, από τον οποίο και μόνο η οχυρωμένη θέση ενωνόταν με τα υπόλοιπα βουνά. Είναι προφανές, ότι αυτή ήταν και η καλύτερα οχυρωμένη πλευρά, γιατί ήταν και η πιο ευάλωτη.

26η. Τέλος, τον λόφο, στην απέναντι (νότια - νοτιοδυτική) πλευρά της χαράδρας, στον οποίο είχε κατασκευαστεί η δεύτερη, αρχαία οχύρωση.