ΜΙΑ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΑΜΩΝΑ (OLATZAK – ΟΛΑΤΖΑΚ) ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΕΣΤΟΥ, ΣΤΑ ΕΡΗΜΑ ΠΙΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΑ, ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΣΤΡΑ, ΠΟΥ ΣΤΕΦΑΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΟΥ

Ο Πλαταμώνας (μέχρι το 1926, Όλατζακ - OLATZAK) είναι ορεινό χωριό του Δήμου Νέστου, της περιφερειακής ενότητας Καβάλας, στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Κατά την απογραφή του 2011, είχε 78 κατοίκους, σήμερα, όμως, δυστυχώς, οι μόνιμοι κάτοικοί του δεν ξεπερνούν τους 20! Βρίσκεται σε υψόμετρο 640 μέτρων, στα όρη Λεκάνης.

Ο Πλαταμώνας, στις αρχές του 20ού αιώνα, είχε περίπου 1.000 κατοίκους, που ήταν όλοι Μουσουλμάνοι. Μετά την ανταλλαγή πληθυσμών, εγκαταστάθηκαν εδώ 94 οικογένειες προσφύγων. Σύμφωνα με την απογραφή του 1928, είχε 385 κατοίκους, ενώ ο πληθυσμός του αυξήθηκε στους 494 κατοίκους, στην απογραφή του 1940, (οι πιο πάνω πληροφορίες προέρχονται από την Wikipedia). Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, το δημοτικό σχολείο του είχε 160 μαθητές και μαθήτριες, ενώ σ’ αυτόν λειτουργούσε, την ίδια εποχή, κατάστημα της Αγροτικής Τράπεζας!

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηρισμό της περιοχής του Πλαταμώνα είναι τα τρία πανάρχαια, «θρακικά», όπως συνηθίζεται ν’ αποκαλούνται, κάστρα, που στεφανώνουν τις γύρω ψηλές κορυφές των βουνών της Λεκάνης. Όπως ανέφερα σε πρόσφατη ανάρτησή μου, για το μεγάλο, αρχαίο κάστρο, που βρίσκεται ανάμεσα στην Παλαιά (Eski koy) και τη Νέα Κώμη του Δήμου Νέστου, στην δυτική απόληξη του ορεινού όγκου της Ροδόπης, που λέγεται αλλιώς «όρη Λεκάνης», μεταξύ του ποταμού Νέστου, των αρχαίων Φιλίππων και της Καβάλας, εμφανίζεται μια σειρά άνω των πενήντα (50) οχυρωμένων θέσεων, οι οποίες συνήθως καλούνται «θρακικές», γιατί η κατασκευή τους αποδίδεται στα αρχαία, θρακικά φύλα, που κατοικούσαν στην ορεινή αυτή περιοχή, ακόμη και μετά την Μακεδονική και αργότερα την ρωμαϊκή κατάκτησή της.

Στη σημερινή περιήγησή μου, λοιπόν, ξεκινώ από τον Πλαταμώνα και περνώντας ανάμεσα από τα αναρίθμητα, παρατημένα από δεκαετίες περιβόλια του και τις όμορφες, αλλά στεγνέ ς πια κρήνες του, φθάνω στο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα, που είναι κτισμένο πάνω στα ερείπια κάποιου Μουσουλμανικού ιερού κτίσματος, συνεχίζω να διασχίζω τα περιβόλια του άλλοτε πλούσιου και πολυάνθρωπου χωριού, φθάνω και περπατώ στο μικρό, αλλά ισχυρό, αρχαίο κάστρο, που βρίσκεται βόρεια και πάνω ακριβώς από το χωριό και καταλήγω στην γειτονική προς το κάστρο μεγάλη δολίνη (ασβεστολιθική κοιλότητα), που είναι κι αυτή περιτειχισμένη, άγνωστο από ποιους και για ποιον λόγο.