ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ, («ΘΡΑΚΙΚΗ») ΟΧΥΡΩΣΗ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΝΕΣΤΟΥ



Σε μικρή, σχετικά, απόσταση από το ερειπωμένο, σήμερα, χωριό «Κρωμνικό» του Δήμου Τοπείρου, της Περιφερειακής Ενότητας Ξάνθης, (που ονομαζόταν Sarnidz, κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας και βλέπετε ίχνη του στις τέσσερις πρώτες φωτογραφίες), υπάρχει άλλη μια αρχαία οχύρωση, κατασκευασμένη από ξερολιθιά, από αυτές που καλούνται, συμβατικά, «θρακικά κάστρα» και υπερβαίνουν τις εκατό (100),μόνο στο τμήμα της οροσειράς της Ροδόπης, που εκτείνεται από τον ποταμό Νέστο, μέχρι την πεδιάδα των Φιλίππων και τις κοιλάδες Νικηφόρου και Παρανεστίου και το οποίο ονομάζεται και «βουνά της Λεκάνης», ονομαζόταν δε «Τσάλ-νταγ», κατά την οθωμανική περίοδο.

Η οχύρωση, που την βλέπετε στις υπόλοιπες φωτογραφίες που αναρτώ, είναι κτισμένη στην κορυφή ενός απότομου λόφου, προς τον οποίο υπήρχε πρόσβαση μόνο από τα ανατολικά. Αυτή, ακριβώς, η ευπαθής πλευρά ήταν καλά οχυρωμένη, η νότια πλευρά ελάχιστα οχυρωμένη, ενώ από τις λοιπές, απότομες πλευρές του λόφου, δεν χρειαζόταν οχύρωση. Στο εκτεταμένο εσωτερικό της οχύρωσης υπάρχουν ίχνη τοίχων, που παραπέμπουν σε κτίσματα ή ενδεχομένως και σ’ ένα «προτείχισμα».

Οι λόγοι ύπαρξης τόσων πολλών οχυρώσεων, σε μια τόσο μικρή, γεωγραφική περιοχή, δεν έχουν ερευνηθεί ακόμη από τους αρμόδιους επιστήμονες, σίγουρα, όμως, οι τεράστιες δαπάνες και οι χιλιάδες ώρες εργασίας, που απαιτήθηκαν, για την κατασκευή όλων αυτών των οχυρώσεων, δεν δικαιολογούν την άποψη ότι αυτές κατασκευάζονταν απλά και μόνο για να προστατεύουν τους θρακικούς, ορεινούς, κτηνοτροφικούς πληθυσμούς και τα ποίμνιά τους. Η δική μου άποψη είναι ότι τέτοιου μεγέθους έργα υποδομής, με τόση πυκνότητα, στον υπό εξέταση τόπο, δεν μπορούσαν παρά να συνδέονται με την ύπαρξη τοπικών ηγεμόνων και με την εξόρυξη των πλούσιων μεταλλευμάτων, για τα οποία ήταν φημισμένος ο τόπος αυτός, κατά την αρχαιότητα, (λ.χ., χρυσωρυχεία Σκαπτής Ύλης και Ασύλων - στη σημερινή, Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας - χρυσωρυχεία Κιμμερίων κλπ. - στη σημερινή, Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης).



ANOTHER ANCIENT ("THRACIAN") FORTRESS, NEAR THE EASTERN BANK OF THE NESTOS RIVER



At a short distance from the now ruined village of "Kromniko", in the municipality of Topeiros, in the regional unit of Xanthi, (which was called “Sarnidz”, during the period of Ottoman rule, traces of which can be seen in the first four photographs), there is another ancient fortification, built of dry stone, one of more than a hundred (100) conventionally called "Thracian castles," in the section of the Rhodope mountain range alone, which stretches from the Nestos River to the Philippi plain and the Nikiforos and Paranesti valleys, also known as the "mountains of Lekani" and were called "Tsal-dag", during the Ottoman period.

The fortification, which you can see in the rest of the photos I am posting, is built on top of a steep hill, which was only accessible from the east. This vulnerable side was well fortified, the south side was minimally fortified, while the other steep sides of the hill did not need fortification. Inside the extensive fortification, there are traces of walls, which suggest buildings or possibly a "pre-fortification."

The reasons for the existence of so many fortifications in such a small geographical area have not yet been researched by the relevant scientists, but certainly the enormous costs and thousands of hours of labor, required to construct all these fortifications, do not justify the view that they were built solely to protect the Thracian mountain pastoral populations and their flocks. My own view is that infrastructure projects of this size, with such density in the area under consideration, could only be linked to the existence of local rulers and to the mining of the rich ores, for which this area was famous, in ancient times, (e.g., the gold mines of Skapti Yli and Asylon - in today's Regional Unit of Kavala - the mines of Kimmeria etc. - in today's Regional Unit of Xanthi).