KAVADJIK – ΚΑΒΑΤΖΙΚ – ΛΕΥΚΑΔΙ (ΑΝΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ – ΔΥΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΙ, ΑΠΕΧΟΝΤΕΣ ΠΕΡΙ ΤΑ 2-3 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ) – ΥΠΑΓΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΝΕΣΤΟΥ



Α) Συντεταγμένες: 41°2'46"N 24°34'59"E



Β) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ (ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΗΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: ΕΛΑΦΟΧΩΡΙ ΚΑΒΑΛΑΣ)

Το μουσουλμανικό χωριό Kavadjik ή Kavatzik (Κάβατζικ), που υπαγόταν, στην διάρκεια της Οθωμανικής κατάκτησης, στον καζά του Σαρή – σαμπάν!

Το 1919 υπάγεται στον Νομό Δράμας,Υποδοίκηση Νέστου
Κοινότητα Ουζούν Κιοϊ ( ΦΕΚ 251 Α 20/11/1919).

Το 1924 η Καβάλα γίνεται Νομός και συμπεριλαμβάνει
τις Υποδιοικήσεις Καβάλας,Νέστου,Πραβίου και Θάσου
( ΦΕΚ 193 Α 14/8/1924).

Το 1926 μετονομάζεται από Καβατζίκ σε Λευκάδι ( ΦΕΚ413Α
22/11/1926).

Το 1934 αποσπάται από την κοινότητα Μακρυχωρίου και
προσαρτάται στην κοινότητα Ελαφοχωρίου( 285 Α 31/8/1934).

Το 1971 καταργείται ,λόγω εγκατάλειψης από τους κατοίκους.

Εξέλιξη του αριθμού των κατοίκων.

Το 1913: άνδρες 113 γυναίκες 118,σύνολο 231 ( Τούρκοι).
( ΦΕΚ 112Α 26/3/1915).ήταν και το 1919 (Στατιστικοί πίνακες του πληθυσμού κατ’ εθνικότητας των νομών Σερρών και Δράμας, έκδοση της Επιτελικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Στρατού, 1919.

Το 1920 : άνδρες 93,γυναίκες 96 , σύνολο 189 ( Τούρκοι ).
( ΦΕΚ 244Α. 17/12/1921 ).

Το 1923: άνδρες 72, γυναίκες 77,σύνολο 149 ( Πρόσφυγες).
( GRESYE_02_0101_00017.pdf ).

Το 1928: άνδρες 54, γυναίκες 82 ,σύνολο 136.
( GRESYE_02_0101_00023.pdf).

Το 1954: σύνολο 127.
(GRESYE_02_0101-00031.pdf ).

Το 1962 : σύνολο 73.
( ΦΕΚ 16 Β 18/1/1962).

Δηλώσεις Προσφύγων το 1928.

Το 1928 δήλωσαν στην Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων
οι αρχηγοί ή μέλη των οικογενειών:

Αβραμίδης Αλέξανδρος του Αλεξάνδρου, από Έλματζικ Αμασείας, με α.δ. 64830.
Αβραμίδου ή Κοτζά Αβράμογλου Άννα του Νικολάου το γένος Αβραάμ Καραπαπάζογλου, από Έλματζικ -Αμασείας με α.δ. 64824.
Αγγελίδης ή Κατακόζου Παναγιώτης του Αγγέλου από Δαρδανέλια -Δαρδανελίων ,με α.δ. 64803.
Αμοιρίδου Ελπίς του Στυλιανού ,από Σταυρί -Χαλδείας ,με α.δ. 64846 Μ.
Ανδρονικίδης Παύλος του Κων/νου,από Χότς-Τραπεζούντος με α.δ.64842.
Αντώνογλου Δημήτριος( κληρονόμος) από Αμισό -Αμασείας , με α.δ.64806.
Αντώνογλου ή Αντωνιάδης Κων/νος του Δημητίου,από Αμισό-Αμασείας, με α.δ.64806.
Αρζόγλου Αναστάσιος (κληρονόμοι),από Πάφρα-Αμασείας με α.δ. 64808.
Αρζόγλου Αναστάσιος ( κληρονόμοι),από Πάφρα -Αμασείας με α.δ.64809 Μ.
Αρζόγλου Αναστάσιος (κληρονόμοι) από Πάφρα-Αμασείας με α.δ. 64810 Μ.
Αρζόγλου Εφραίμ του Αναστασίου από Πάφρα-Αμασείας με α.δ.64809 Μ.
Αρζόγλου Κυριάκος του Αναστασίου από Πάφρα-Αμασείας με α.δ. 64810 Μ.
Αρζόγλου Μαρία του Αναστασίου το γένος Αναστασίου Οξιούζογλου από Πάφρα -Αμασείας με α.δ. 64808 .
Αρζόγλου Αναστάσιος ( κληρονόμοι) απο Πάφρα-Αμασείας με α.δ. 64811 Μ.
Αρζόγλου Παρασκευή του Αναστασίου από Πάφρα-Αμασείας με α.δ. 64811 Μ.
Βουδάκης ή Ποτακάκης Νικόλαος του Δημητρίου από Γωνιά-Κυζίκου, με α.δ. 64850.
Γαβριήλογλου Μερόπη χήρα του Ιωάννου ,το γένος Κων/νου Ποτόσογλου από Πάφρα -Αμασείας ,με α.δ. 64838.
Γιαραμτζάς Χρηστόδουλος του Θεοδώρου από Δασόρνη-Αίμου ,με σ.δ. 64804.
Γκαμάς ή Καμάς Γεώργιος του Κων/νου από Δασόρνη Αίμου με α.δ. 64819.
Ζουρνατζίδης Αναστάσιος του Νικολάου ,από Ολούκολ-Αμισός- Αμασείας, με α.δ. 64801 Β.
Καλαϊτζόγλου Αναστασία του Θεοφάνους,από Δερβεντή – Νικαίας, με α.δ. 64801 Β.
Καλαϊτζόγλου Χαράλαμπος του Ιωάννου ( κληρον.), από Μούζενα Χαλδείας, με α.δ.64818.
Καλαϊτζόγλου ή Κοϊμτζίδης Χρήστος του Χαραλάμπους, από Τσίμερα -Χαλδείας ,με α.δ. 64856.
Καραγιάννης ή Καϊτουράκης Θεοδόσιος του Ιωάννου από Άνω Νεοχώρι Κυζίκου, με α.δ. 64831.
Καρατόμου Άννα χήρα του Κων/νου από Κριθιά-Καλλιπόλεως με α.δ. 64802 Μ.
Κεϊβανίδης ή Μοσκοφίδης Μιλτιάδης του Παύλου από Τσίμερα- Χαλδείας ,με α.δ. 64845.
Κοτσαπαράσογλου Ελευθέριος του Κυριάκου ,από Πάφρα Αμασείας , με α.δ. 64813.
Κοτσαπαράσογλου Κυριακή του Ελευθερίου το γένος Δαμιανού Λαμπριανού ,από Μουζμελέκ -Πάφρας-Αμασείας,με α.δ.64814 Μ.
Κουμπής Ιωάννης του Στυλιανού,από Στέρνα Μυριοφύτου, με α.δ. 64812.
Λευκαδίτης Ελευθέριος του Χαραλάμπους ,από Στέρνα Μυριοφύτου,με α.δ. 64839.
Μόρφογλου Αγαθή χήρα Αλεξάνδρου το γένος Γεωργίου Τζαφερτζόγλου ,από Πάφρα Αμασείας με α.δ. 64815.
Μόρφογλου Βασίλειος του Αλεξάνδρου,από Πάφρα Αμασείας με α.δ. 64817.Μ.
Μόρφογλου Γεώργιος του Αλεξάνδρου ,από Πάφρα Αμασείας με α.δ. 64816Μ.
Μοσχόπουλος Αναστάσιος του Χαραλάμπους ( κληρον.) από Τσιμερά Χαλδείας, με α.δ. 64832.
Μοσχόπουλος Ιωάννης του Λαζάρου ,από Τσιμερά Χαλδείας με α.δ. 64843.
Μοσχόπουλος ή Μοσχοφίδης Κων/νος ( κληρον.) από Τσιμερά Χαλδείας, με α.δ. 64847.
Μοσχόπουλος Μιλτιάδης του Λαζάρου ,από Τσιμερά-Χαλδείας με α.δ. 64835.
Μοσχοπούλου ή Δεληγιαρίδου Εύα του Αδάμ ,το γένος Δεληγιαρίδου, από Τσιμερά-Χαλδείας με α.δ. 64833 Μ.
Μοσχοπούλου Παρθένα χήρα, το γένος Λαζάρου Ζαφειριάδου από Τσίμερα -Χαλδείας ,με α.δ. 64834 Μ.
Μοσχοπούλου Σοφία του Χριστοδούλου το γένος Στεφάνου Σουρτζίδη από Λωρία -Χαλδείας,με α.δ. 64841 Μ.
Μόσχου Αναστάσιος του Αθανασίου από Περγάζιον Καλλιπόλεως, με α.δ. 64801.
Μόσχου Λάζαρος του Μόσχου από Στέρνα Μυριοφύτου, με α.δ. 64837.
Οξιούζογλου Σταυρούλα χήρα Κυριάκου ( κληρονόμοι) από Μπάφρα Αμασείας, με α.δ. 64852.
Παναγιωτίδης Λεωνίδας του Παναγιώτου από Καρά Κιοϊ, με α.δ. 64801 Β.
Παπαγερασίμου Βαρσαμής του Γερασίμου ,απο Στέρνα Μυριοφύτου ,με α.δ.64822.
Παρασκευάογλου ή Σαββίδου Ευσέβεια του Σάββα ,από Ακ-Κουνέγι-Αλατσάμ-Αμάσειας,με α.δ. 64828 Μ.
Παρασκευόπουλος Θεόδωρος του Παρασκευά,από Κανλικά Τραπεζούντος,με α.δ. 64823.
Πεφτουλίδης Ηρακλής του Βασιλείου ,από Μπάφρα Αμασείας, με α.δ. 64844.
Πλένης Ράλλης του Δημητρίου,από Τένεδο-Τενέδου , με α.δ. 64801 Β.
Πίτσικος Παναγιώτης του Ιωάννου ,από Στέρνα Μυριοφύτου με α.δ. 64851.
Ποδάρας Νικόλαος του Θεοδώρου,από Στέρνα Μυριοφύτου, με α.δ. 64829.
Πολυχρονίδης ή Μαχαίρας Ιωσήφ του Παύλου από Στέρνα Μυριοφύτου ,με α.δ. 64836.
Πολυχρονίδου ή Μαχαιρίδου Σουλτάνα του Παύλου ,το γένος Διαμαντή Σπαρή, από Καλαμίτσι Μυριοφύτου, με α.δ. 64840 Μ. 

Πρωτοψάλτης Θεοδόσιος του Κων/νου από Στέρνα Μυριοφύτου με α.δ. 64805.
Ρότσικος Κων/νος του Ιωάννου από Στέρνα Μυριοφύτου ,με α.δ. 64820.
Συνοδινός Νάνος του Νικολάου από Στέρνα Μυριοφύτου,με α.δ. 64821.
Σφυρής Αθανάσιος του Κοσμά από Στέρνα Μυριοφύτου ,με α.δ. 64831.
Σώης ή Ζώης Στυλιανός του Γεωργίου ,από Στέρνα Μυριοφύτου με α.δ.648825.
Σωτηριάδης Δημήτριος του Ηλία από Κιρέτς-Χανέ-Τραπεζούντος, με α.δ. 64853.
Τοτικίδης Στυλιανός του Κων/νου από Πάφρα Αμασείας, με α.δ. 64836.
Τοτικίδου Δέσποινα του Στυλιανού το γένος Σάββα Παρασκευά Ογλού από Αλατσάμ-Αμασείας, με α.δ. 64827Μ.
Τσαλταπάσογλου ή Φιλόσογλου Γεώργιος του Μιχαήλ από Πάφρα -Αμασείας , με α.δ. 64854.
Τσαλταπάσογλου ή Φιλόσογλου Ευθυμία του Μιχαήλ από Πάφρα Αμασείας, με α.δ. 64855.
Χατζή Ιωάννου Δέσποινα χήρα Ιωσήφ το γένος Σάββα Αράπογλου από Πάφρα Αμασείας, με α.δ. 64849 Μ.
Χατζή Ιωάννου Πλάτων του Ιωσήφ από Πάφρα Αμασείας, με α.δ. 64848.
ΧατζήΣαββόπουλος Αριστείδης του Χρήστου από Στέρνα Μυριοφύτου ,με α.δ. 64801 Β.


Γ) ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΜΟΥ

Ένα από τα πιο σπουδαία, οθωμανικά κτίσματα, που σώζονται στην Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας. Είναι επαρκώς συντηρημένο, από το σημερινό ιδιοκτήτη του.

Μια από τις κρήνες του χωριού.

 

Ένα πολύ ενδιαφέρον σπίτι, σύμφωνα με το συνοδοιπόρο μου μηχανικό, Φίλιππο Πάχτα. Το ενδιαφέρον συνίσταται στο ότι στο μέσον του είχε αίθριο, δεξιά και αριστερά του οποίου βρίσκονταν δωμάτια, όπως γινόταν στα αρχαία, ελληνικά οικήματα.

 

Το μουσουλμανικό τέμενος του χωριού. Πρόκειται για ένα μεγάλο κτίσμα, πολύ καλής κατασκευής, με είσοδο στην βόρεια πλευρά, στην οποία οδηγούσαν τρία, μαρμάρινα σκαλοπάτια και πάνω από την οποία υπήρχε στέγαστρο, όπως αποδεικνύουν τα δοκάρια που εξέχουν. Το μισράχ διατηρείται άριστα, ενώ είναι ορατές και οι επεμβάσεις που έγιναν από τον Έλληνα πρόσφυγα, που, προφανώς, εγκαταστάθηκε σ’ αυτό μετά το 1922. Συγκεκριμένα, ενώ διατηρήθηκαν τα ευρισκόμενα σε υψηλά σημεία παράθυρα, έκλεισαν αρκετά ανοίγματα, που υπήρχαν στο ύψος του ισογείου και κατασκευάστηκε πατάρι ή ανώγειος όροφος, με ξύλινο δάπεδο.

 

Ο ισχυρός και καλοφτιαγμένος περίβολος του τεμένους.

 

 

Μερικά από τα πολλά δρομάκια (καλντερίμια) του χωριού.

 

Υδραγωγός, μεγάλου ύψους και άριστης κατασκευής, στο κατερχόμενο κατά μήκος της βορειοδυτικής πλευράς του χωριού ρέμα.

O καλυμμένος με ασβεστόλιθους υδραύλακας, που οδηγούσε το νερό πέραν της υδατογέφυρας, καθώς κι ένα κομμάτι από τον ίδιο τον πήλινο αγωγό. Λόγω του ότι, εξ άλλου, το ρέμα κατεβαίνει από τα αρχαία μεταλλεία χρυσού της Σκαπτής Ύλης, είναι γεμάτο, σε όλο το (μεγάλο) μήκος του και σε κάθε σημείο της κοίτης του με αναρίθμητα κομμάτια σκωριών, από τις εκκαμινεύσεις του εξαγόμενου μεταλλεύματος, (δείτε τελευταία φωτογραφία).

 

Το σχολείο, το οποίο κατασκεύασε το Ελληνικό Κράτος, για τους πρόσφυγες, που εγκαταστάθηκαν στο χωριό μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών, το 1922. Στην 4η και 5η φωτογραφία φαίνεται το επίχρισμα, πάνω στο οποίο, σε μαύρο χρώμα, ήταν κατασκευασμένος ο μαυροπίνακας. Επίσης, φαίνονται κάποια κεραμίδια στέγης, της εταιρίας ΑΛΛΑΤΙΝΙ, από την Θεσσαλονίκη.

 

Δύο τεράστιοι λιθοσωροί, που βρίσκονται μέσα στο χωριό. Οι σωρευμένες πέτρες συγκρατούνται από πλευρικά, στιβαρά, ισχυρά και πολύ υψηλά τοιχία αντιστήριξης. Η χρήση τους μου είναι ανεξήγητη!

 

Στο εσωτερικό μιας οικίας υπάρχει οπή στο έδαφος, που οδηγεί σε υπόγεια κατασκευή, σχήματος παραλληλογράμμου. Η εσωτερική επένδυσή της με κονίαμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι αδύνατη η κάθοδος σ’ αυτήν, συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι αποτελούσε δεξαμενή συλλογής των ομβρίων υδάτων, για οικιακή χρήση.

 

Ένα κτίσμα που μάλλον αποτελούσε «εμπορικό κατάστημα», με αρκετούς, μικρούς, αποθηκευτικούς χώρους. Στον εξωτερικό τοίχο διακρίνεται τμήμα αλυσίδας, όπου δένονταν ζώα, (φωτογραφία 111).

 

Η κεντρική κρήνη του χωριού.

 

Μια μουσουλμανική, επιτύμβια στήλη, επιχρισμένη πλευρικά με τσιμέντο, σε δεύτερη (οικοδομική) χρήση.

 

Τμήματα κτισμάτων του χωριού, που στέκονται ακόμη όρθια.

 

Όλες οι επόμενες φωτογραφίες περιέχουν διάφορες όψεις του μεγάλου αυτού χωριού, του οποίου η μεγάλη έκταση, ο μεγάλος αριθμός των κτισμάτων, τα σπουδαία, αρχοντικά κτίσματα, η επιμελημένη και πυκνή, εσωτερική «οδοποιία» αποδεικνύουν έναν οικισμό που ευημερούσε, πράγμα που δεν μπορώ ν’ αποδώσω τόσο στην αγροτική παραγωγή, γιατί, παρά τα αναρίθμητα περιβόλια, δεν υπάρχουν εκτεταμένες εκτάσεις προς καλλιέργεια, αλλά κυρίως στην απασχόληση των κατοίκων, αφενός στα παρακείμενα μεταλλεία, (από τα οποία ίσως ορισμένα ν’ ανήκαν και σ’ επιφανείς κατοίκους του χωριού), η οποία συνεχιζόταν μέχρι το τέλος της Οθωμανικής κυριαρχίας κι αφετέρου με την κτηνοτροφία.